Żubra

Żubr to najpotężniejszy lądowy ssak europejski, reprezentujący rodzinę krętorogich. Zamieszkuje lasy mieszane, zawsze w pobliżu bagien, rzek lub zbiorników wodnych. Osiąga do 2 m wysokości w kłębie oraz długość ciała do 3,5 m. Ciężar największych samców zwanych bykami może przekraczać 1000 kg. Samice są znacznie mniejsze. Ciało żubra jest masywne, linia grzbietu wznosi się od tyłu ku przodowi ciała. Na głowie żubr posiada krótkie, mocne rogi, wygięte ku środkowi. Jego sierść jest gęsta, krótka i wełnista, ubarwiona szarobrązowo. Niegdyś żubr zamieszkiwał całą środkową część Europy. W naturze wyginął z końcem I Wojny Światowej. Rozmnożony dzięki staraniom polskich zoologów z zaledwie 12 osobników zachowanych w zwierzyńcach i ogrodach zoologicznych, w latach pięćdziesiątych przywrócony został naturze i objęty ochroną gatunkową. Obecnie na świecie żyje ponad 5 tysięcy osobników. Zwierzę to żywi się głównie liśćmi drzew, trawą i ziołami, zaś zimą obgryza korę z pni, pędy roślinne i porosty. Bytuje w stadach do 20 sztuk złożonych najczęściej z jednego dorosłego byka, krów oraz młodych, a niekiedy także kilku młodocianych samców. Byki często żyją samotnie lub w małych grupach kawalerskich. Okres rui przypada u żubra na sierpień i pierwszą połowę września. Po 9 miesięcznym okresie ciąży samica rodzi zwykle 1 cielę o masie 23 kg, które ssie matkę przez pierwsze 5 miesięcy. Przebywa przy niej do ukończenia około dwóch lat życia. Żubr dojrzewa w wieku 2 lub 3 lat. Samiec żubra dożywia wieku 22 lat, samica natomiast do 27 lat.