Zadaniem leśników jest takie użytkowanie i kształtowanie lasu, żeby zachować go dla przyszłych pokoleń w stanie co najmniej tak samo dobrym jak dziś. Rozwój cywilizacji w warunkach Europy środkowej był od zawsze powiązany z użytkowaniem lasu. Początkowo karczowano niewielkie obszary zakładając na nich osady a z otaczających lasów pozyskiwano pojedyncze drzewa. Z biegiem czasu proceder ten postępował, a powierzchnia lasów stopniowo ulegała zmniejszeniu. Las przestał być zasobem ogólnodostępnym i odnawialnym. Współczesna gospodarka leśna jest oparta na koncepcji „lasu bliskiego naturze”, gdzie działania człowieka mają naśladować i wyprzedzać naturalne procesy. Rozmiar użytkowania nie może przekraczać rozmiaru przyrostu, czyli mówiąc obrazowo: w ciągu roku można wyciąć tylko tyle drewna ile go urosło.