Stoisz w przestrzeni dużej sali wystawowej. Pierwszy obraz przedstawia abstrakcyjną kompozycję malarską, utrzymaną w odcieniach zieleni, fioletu, żółci i czerni. Tło jest dynamiczne, malowane szerokimi, energicznymi pociągnięciami pędzla. Kolory przenikają się i mieszają – od rozbielonego fioletu po ciemne oliwkowe i zielone plamy, z akcentami jasnożółtymi i czarnymi. Wrażenie sprawia jakby farba była nakładana szybko, z gestem, tworząc wirującą, organiczną strukturę.
Na tym tle, centralnie, znajduje się kilkanaście wersów tekstu – są to ciągi przypadkowych liter, pozbawione znaczenia słowa, przypominające losowo wygenerowane ciągi znaków. Litery są pisane drukowanym fontem bezszeryfowym, wyraźnym i grubym. Większość ciągów to małe litery, ale kilka z nich zawiera wielkie litery (np. „FDGJSDV GVFJGB”, „HADGSAD FUYSG”). Litery są jasne – kremowe lub jasnozielone – co sprawia, że kontrastują z ciemniejszym tłem i są dobrze widoczne.
Obraz sprawia wrażenie połączenia chaosu z uporządkowaniem – abstrakcyjne, płynne tło zestawione zostało z mechaniczną, rytmiczną typografią. Całość może przywoływać skojarzenia z kodem komputerowym, testem, asemantycznym poematem albo próbą zapisania liter bez znaczenia.