Kielce miastem prywatnym biskupów krakowskich XII-XVIII w.
Na przełomie XI i XII w. Kielce z nadania książęcego stały się własnością biskupów krakowskich, którzy utworzyli w Kielcach ośrodek administracyjny okolicznych dóbr. Nowe centrum rozwinęło się w pobliżu osady lokacyjnej (Rynek). Na pobliskim wzgórzu, zwanym dziś Zamkowym, jeszcze w XII wieku wystawiono kolegiatę Najświętszej Maryi Panny. Obok niej powstał drewniany, a następnie drewniano-murowany dwór biskupi. W XVII w. biskup krakowski Jakub Zadzik ufundował w centralnym punkcie wzgórza górującego nad miastem pałac posiadający cechy budowli obronnej, stąd często nazywany Zamkiem. Ważną rolę w życiu miasta odgrywało środowisko duchowne skupione wokół Kolegiaty Najświętszej Marii Panny. Nieprzeceniona dla rozwoju Kielc była rola kościoła i kultura dworu biskupów krakowskich. Przedsięwzięcia ekonomiczne biskupów, eksploatacja gospodarcza świętokrzyskich dóbr przyczyniły się do rozwoju Kielc, jako ważnego ośrodka administracji gospodarczej w regionie. Istotnym wydarzeniem, zamykającym okres miasta „biskupiego”, było upaństwowienie dóbr biskupich 1789 roku.
Po wejściu do sali po prawej stronie znajduje się figura Stanisława Czechowskiego Postać klęcząca, wykonana z marmuru Chęcińskiego. Starosta był żupnikiem w dobrach biskupów krakowskich.