Muzeum Okręgowe w Rzeszowie mieście się zabytkowym, siedemnastowiecznym gmachu dawnego Zakonu Pijarów. Stanowi jeden z elementów zespołu klasztornego, w skład którego wchodzi także dawna szkoła męska prowadzona przez Pijarów, aktualnie mieszcząca I Liceum Ogólnokształcące. Centralną część kompleksu zajmuje kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża z pięknym wystrojem wnętrza. Zespół architektoniczny powstał w latach 1644-1649 jako fundacja ówczesnej właścicielki Rzeszowa - córki Mikołaja Spytka-Ligęzy - Zofii Pudencjanny dla Zgromadzenia Bernardynek trzeciej reguły św. Franciszka. Po śmierci fundatorki kolejny właściciel Rzeszowa - Jerzy Sebastian Lubomirski - przekazał te dobra Pijarom. Aktualna fasada całego kompleksu pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku i została stworzona przez wybitnego architekta tamtej epoki i nadworny architekt książąt Lubomirskich, Tylmana z Gameren. Budowla ta była siedzibą Pijarów do kasacji konwentu w 1786 roku, dokonanej przez Austriaków po pierwszym rozbiorze Polski. W czasie zaborów w klasztornym gmachu mieściły się urzędy austriackie, a po pierwszej wojnie światowej i odzyskaniu niepodległości starostwo powiatowe. Podczas drugiej wojny światowej budynek był zajęty przez Niemców, a od jesieni 1944 roku do początku 1945 roku w zabudowaniach klasztornych przebywali Sowieci. Dawny budynek klasztoru od 1953 roku stanowi siedzibę Muzeum Okręgowego w Rzeszowie. W krużgankach parteru zachowały się cenne polichromie z końca XVII wieku i unikatowym zespołem malowideł w dwóch narożnych salach, to jest w refektarzu klasztornym i pomieszczeniu dawnej apteki.