Aby wejść do budynku należy pokonać cztery stopnie w górę, skręcić w prawo i pokonać kolejne dwa stopnie w górę. Następnie należy skręcić w lewo i pokonać jeden stopnień w górę. Półtora metra od schodów znajdują się drewniane drzwi otwierane na zewnątrz.
Chcąc przejść do kasy należy od wejścia skręcić w prawo, przejść trzy metry prosto, następnie skręcić w lewo i przejść dwa metry prosto. Kasa oraz sklepik muzealny znajdują się po prawej stronie. Na wprost kasy znajduje się winda, która prowadzi do toalety na piętrze minus jeden. Przyciski wzywające windę znajdują się po prawej stronie windy. Przyciski w windzie znajdują się na panelu usytuowanym po prawej stronie.
Pałac Czapski to jeden z oddziałów Muzeum Narodowego, który mieści się w dziewiętnastowiecznym budynku pałacowym. Przedstawiona jest tutaj kolekcja Hrabiego Emeryka Hutten Czapskiego, która liczy ponad sto tysięcy obiektów, w tym medale oraz banknoty polskie wraz z monetami. Na tyłach Pałacu znajduje się ogród, który zachował swój dziewiętnastowieczny charakter.
Profil: Dysfunkcja wzroku
Aby wejść do budynku należy pokonać cztery stopnie w górę, skręcić w prawo i pokonać kolejne dwa stopnie w górę. Następnie należy skręcić w lewo i pokonać jeden stopnień w górę. Półtora metra od schodów znajdują się drewniane drzwi otwierane na zewnątrz.
Chcąc przejść do kasy należy od wejścia skręcić w prawo, przejść trzy metry prosto, następnie skręcić w lewo i przejść dwa metry prosto. Kasa oraz sklepik muzealny znajdują się po prawej stronie. Na wprost kasy znajduje się winda, która prowadzi do toalety na piętrze minus jeden. Przyciski wzywające windę znajdują się po prawej stronie windy. Przyciski w windzie znajdują się na panelu usytuowanym po prawej stronie.
Pałac Czapski to jeden z oddziałów Muzeum Narodowego, który mieści się w dziewiętnastowiecznym budynku pałacowym. Przedstawiona jest tutaj kolekcja Hrabiego Emeryka Hutten Czapskiego, która liczy ponad sto tysięcy obiektów, w tym medale oraz banknoty polskie wraz z monetami. Na tyłach Pałacu znajduje się ogród, który zachował swój dziewiętnastowieczny charakter.