Stodoła z Dąbrówki Dolnej, połowa XIX wieku

Zbudowana w połowie XIX wieku jest przykładem stodoły składającej się z dwóch sąsieków i jednego glinianego klepiska. Z przodu, od strony podwórza ma dobudowane do sąsieków dwie przybudówki - szopki, o konstrukcji zrębowej, w których przechowywano narzędzia i sprzęt rolniczy. Całość przykrywa dwuspadowy słomiany dach. Warto zwrócić uwagę na zamocowanie wrót do stodoły - obracają się one na drewnianych pionowych osiach, bez użycia zawiasów metalowych na tak zwanych. „biegunach”. Warte wzmianki są również inskrypcje wyryte na somsiecznicach, czyli ściankach oddzielających klepisko od sąsieków. Inskrypcje te przybrały formy napisów, nieczytelnych znaków i ozdobników, a także symboli religijnych. W stodole eksponowane są narzędzia i maszyny używane w dużym gospodarstwie chłopskim, w takich zagrodach najszybciej wprowadzano nowoczesne narzędzia i maszyny rolnicze pozwalające uzyskać większe plony. Nie rezygnowano przy tym z używania narzędzi starszych, które ze względu na przydatność nadal wykorzystywano w pracach na roli, na przykłąd radło wykorzystywane do obradlania ziemniaków. Narzędzia i maszyny znajdujące się w stodole pochodzą, podobnie jak wyposażenie chałupy, z końca XIX wieku. Wśród maszyn rolniczych na uwagę zasługują: młocarnia o napędzie kieratowym z fabryki maszyn rolniczych z Otmuchowa oraz wialnia do wiania zboża, czyli oddzielania ziarna od plew i segregowania zboża - z 1856 roku, z fabryki „Breidkopf & Söhn” z Lewina Brzeskiego.